ഓഫീസിലെ സന്തോഷം എന്നതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് സദാ പുഞ്ചിരിക്കുക, എപ്പോഴും ആനന്ദഭരിതരായിരിക്കുക എന്നല്ല. അതൊന്നും മനുഷ്യസാദ്ധ്യവുമല്ല. ഞെട്ടലുകള്, വീഴ്ചകള്, അസൂയ, അമര്ഷം, നൈരാശ്യം തുടങ്ങിയവ ഓഫീസ് ജീവിതത്തിന്റെ സ്വാഭാവികാംശങ്ങള് മാത്രമാണ്, പ്രവര്ത്തനശൈലിയില് മാറ്റം വേണ്ടതുണ്ടെന്നതിന്റെ നല്ല സൂചനകളുമാണ്, അതിനാല്ത്തന്നെ പൂര്ണമായും അകറ്റിനിര്ത്തേണ്ടവയല്ല.
ഓഫീസിലെ സന്തോഷത്തിന്റെ ഒരു നിര്വചനം, “കാര്യക്ഷമത പരമാവധിയാക്കാനും ഉള്ള കഴിവിനൊത്ത നേട്ടങ്ങള് കരഗതമാക്കാനും കൂട്ടുതരുന്ന ഒരു മനോനില” എന്നാണ്. ആഹ്ലാദവും മുന്നേറ്റങ്ങളും ആഘോഷങ്ങളുമൊക്കെ തീര്ച്ചയായും ഇതിന്റെ, നാം ശരിയായ മാര്ഗത്തിലാണെന്ന ബോദ്ധ്യം തരുന്ന, ഭാഗങ്ങള് തന്നെയാണ്.
ഓഫീസിലെ സന്തുഷ്ടത, നല്ല ആശയങ്ങളും ബന്ധങ്ങളും സഹകരണങ്ങളും കിട്ടാനും ഉത്സാഹവും വരുമാനവും ആരോഗ്യവും മെച്ചപ്പെടാനും സഹായമാകുന്നുണ്ട്.
സുഖം മാത്രമല്ല, സംതൃപ്തിയും സന്തോഷത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. ഓഫീസില് വിശേഷിച്ചും. സംതൃപ്തി കൈവരുന്നത്, സ്വന്തം കഴിവുകള് വികസിപ്പിക്കാനും, നന്മയോടെയും നീതിബോധത്തോടെയും നമ്മുടെ ജീവിതവീക്ഷണത്തോടു ചേര്ന്നു പോകുംവിധത്തിലും നാള്കഴിക്കാനും സാധിക്കുമ്പോഴാണ്. സംതൃപ്തിയെ അവഗണിച്ച് സുഖത്തെ മാത്രം കാംക്ഷിച്ചു നീങ്ങിയാല് സന്തോഷം ക്ഷണികമായിരിക്കും. അതിനാല്ത്തന്നെ രണ്ടിനും പരിഗണനയും പ്രാധാന്യവും കല്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സംതൃപ്തി സ്വന്തമാവാന് വിശാലമനസ്കത, ശുഭാപ്തിവിശ്വാസം, കുറച്ചൊരു തമാശമട്ട്, കരുണ, ഉപകാരസ്മരണ എന്നിവ ശീലിക്കുന്നതു നന്നാകും.
ജെസീക്ക പ്രൈസ്ജോണ്സ് എന്ന ഗവേഷക കണ്ടെത്തിയത്, ഓഫീസിലെ സന്തോഷം നിര്ണയിക്കുന്ന നാലു ഘടകങ്ങളുണ്ടെന്നാണ്. പങ്ക്, അചഞ്ചലത, ആത്മാര്ത്ഥത, ആത്മധൈര്യം എന്നിവയാണവ.
താന് എത്രത്തോളം പ്രയത്നിക്കുന്നുണ്ട് എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വയംബോദ്ധ്യമാണിത്. ഇതിന്റെ ഘടകങ്ങളെയും അവ പുഷ്ടിപ്പെടുത്താനുള്ള മാര്ഗങ്ങളും പരിചയപ്പെടാം.
ജോലിയോടു നാം ഏതു പരിതസ്ഥിതിയിലും കാട്ടുന്ന താല്പര്യമാണിത്. നാലു ഘടകങ്ങള് ഇതിനുമുണ്ട്:
ഇതിന് അടിത്തറയാകുന്നത് താഴെപ്പറയുന്ന ഘടകഭാഗങ്ങളുള്ള ഒരു ചാക്രികപ്രക്രിയയാണ്: അര്ത്ഥവത്തായ കാര്യങ്ങള് ചെയ്യാന്കിട്ടുക, അതിനാല് ജോലിയില് താല്പര്യം വര്ദ്ധിക്കുക, തന്മൂലം സന്തോഷം പോലുള്ള നല്ല അനുഭവങ്ങള് ഉണ്ടാവുക, അത് വേറെയും കാര്യങ്ങള് ചെയ്യാന് പ്രചോദനമാവുക, എന്നിങ്ങനെ.
അര്ത്ഥവത്തായ കാര്യങ്ങള്, വിശേഷിച്ചും ഫലം കിട്ടാന് കാലവിളംബമുള്ളവ, ചെയ്യുമ്പോള് പലപ്പോഴും സന്തോഷം ഉടനടി ലഭ്യമാകുന്ന, പാര്ട്ടികള് പോലുള്ള, പലതും ത്യജിക്കേണ്ടതായി വരാം. അപ്പോഴൊക്കെ, ആ പ്രൊജക്റ്റു മുഴുമിച്ചാല് കിട്ടാവുന്ന ചാരിതാര്ത്ഥ്യവും സ്ഥായിയായ സന്തോഷവും ഓര്ക്കുക.
ജോലിയില് താല്പര്യം കൂട്ടാന്, എന്തുതരം കാര്യങ്ങളോടാണു തനിക്ക് പണ്ടുതൊട്ടേ സ്ഥിരമായി ആകര്ഷണമുള്ളത്, അതു സഫലീകരിക്കാന് ജോലി ഏതു വിധത്തിലൊക്കെ സഹായിക്കുന്നുണ്ട് എന്നൊക്കെ സ്വയം ചോദിക്കുക.
ആത്മധൈര്യം, തന്റെ തീരുമാനങ്ങളും ചെയ്തികളും ശരിയാണ്, ഓഫീസ്ബന്ധങ്ങള് കൈകാര്യം ചെയ്യാന് തനിക്കാവും എന്നൊക്കെയുള്ള ബോദ്ധ്യങ്ങള് തരും. മുന്വിവരിച്ച പങ്ക്, അചഞ്ചലത, ആത്മാര്ത്ഥത എന്നിവയ്ക്കും ആത്മധൈര്യം അനിവാര്യമാണ്. അതേസമയം, ആത്മധൈര്യം അമിതമായാല് ധാര്ഷ്ട്യമാവും ഫലം. ക്ഷയിച്ചാലോ, സ്വന്തം കഴിവിനെപ്പറ്റിയുള്ള സന്ദേഹങ്ങള്, ഉത്ക്കണ്ഠ, സഹപ്രവര്ത്തകര് എന്തുകരുതുമെന്ന വേവലാതി, ശ്രദ്ധക്കുറവ് മുതലായവ തലപൊക്കാം, കാര്യക്ഷമത കുറയാം.
ആത്മധൈര്യം സ്വായത്തമാകുന്നത് നാലു രീതിയിലാണ്:
വല്ലതും ചെയ്തുതുടങ്ങുമ്പോള് വിറയ്ക്കുന്നതോ വിയര്ക്കുന്നതോ മറ്റോ അക്കാര്യം നിര്വഹിക്കാന് തനിക്കുള്ള അശക്തിയുടെ സൂചനയായി എടുക്കരുത്.
ഓഫീസിലെ സന്തോഷവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വേറെയും ഘടകങ്ങളുണ്ട്.
ചെയ്യുന്ന ജോലിയില് അഭിമാനമുണ്ടെങ്കില് പ്രയോജനങ്ങള് പലതാണ്. സ്ഥാപനത്തോട് ആത്മാര്ത്ഥത കൂടുക, ഉള്ള വൈദഗ്ദ്ധ്യം സഹപ്രവര്ത്തകരോടു പങ്കിടാന് പ്രേരണയുളവാകുക, ക്ലേശകരമായ ഉത്തരവാദിത്തങ്ങള് ഏറ്റെടുക്കാനും പ്രതിബന്ധങ്ങളില് തളരാതെ കൂടുതല് സാദ്ധ്യതകള് അന്വേഷിക്കാനും ധൈര്യം കിട്ടുക എന്നിവ ഇതില്പ്പെടുന്നു.
അഭിമാനം വര്ദ്ധിപ്പിക്കാനുള്ള നല്ല ഉപാധികളാണ് പരിശ്രമം കൂടുതല് തീവ്രമാക്കുക, പുതുകാര്യങ്ങള് പഠിച്ചെടുക്കുക, ദുഷ്കര സാഹചര്യങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിച്ചു പരിചയിക്കുക എന്നിവ. അഭിമാനം ഇനിയഥവാ ക്ഷയിച്ചുതുടങ്ങുന്നെങ്കില്, മുമ്പ് എന്തുകൊണ്ട് ഈ ജോലിയും സ്ഥാപനവും തെരഞ്ഞെടുത്തു, എന്തൊക്കെ സംഭാവനകള് സ്ഥാപനത്തിനു നല്കാന് തനിക്കായി എന്നൊക്കെ സ്വയം ചോദിക്കാം.
സഹപ്രവര്ത്തകരോടു നല്ല പരസ്പരവിശ്വാസം നിലനിര്ത്തുന്നത് സഹകരണം മെച്ചപ്പെടാനും, അറിവുകളും വിവരങ്ങളും നന്നായി പങ്കുവെക്കപ്പെടാനും, പ്രഷര് മൊത്തം താന് തനിച്ചു നേരിടണമെന്ന ധാരണ കുറയാനും, കുറച്ചൊക്കെ റിസ്കുകള് എടുക്കാനും സഹായകമാകും. പരസ്പരവിശ്വാസത്തെ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുത്തുന്ന ചില നടപടികളിതാ:
അധികം “ഓഫീസ് പൊളിറ്റിക്സ്” കളിക്കുന്നത് താല്ക്കാലിക നേട്ടങ്ങള് തന്നേക്കാമെങ്കിലും ആത്യന്തികമായി ആളുകള്ക്ക് നിങ്ങളില് വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ശത്രുതകള് വളര്ത്തുകയുമാണു ചെയ്യുക.
കാര്യങ്ങള് പിന്നത്തേക്കു വെക്കുന്നത് അതൊരു ശീലമാകാനും, ജോലിയുടെ കാഠിന്യം വര്ദ്ധിതമായിത്തോന്നാനും, പ്രവൃത്തിയേക്കാള് ആലോചനയ്ക്കായി സമയം പാഴാകാനും, പണികള് കുന്നുകൂടാനും ഇടയൊരുക്കാം.
“ഒരു മൂഡില്ല, നാളെയാകാം” തുടങ്ങിയ മുടക്കുചിന്തകളെ “നാളെയും ഇതു ഞാന്തന്നെ ചെയ്യണം” എന്നൊക്കെയുള്ള മറുവാദങ്ങളാല് പുറന്തള്ളുക. ഒരു കര്ത്തവ്യത്തെ ആരോ നിര്ബന്ധിച്ചു ചെയ്യിക്കുന്നതെന്ന മട്ടില് സമീപിക്കുന്നത് ഉദാസീനതക്കിടയാക്കുന്നെങ്കില് “ഇത് ഇപ്പോള്ത്തന്നെ ചെയ്തുതീര്ക്കണം എന്നത് ഞാന് സ്വയമെടുത്ത തീരുമാനമാണ്” എന്നോ മറ്റോ മാറിച്ചിന്തിക്കുക. കണ്മുമ്പിലുള്ള പണി ഭീമാകാരമാണെങ്കില് അതിനെ ചെറുഭാഗങ്ങളായി വിഭജിച്ച്, “ആയിരം നാഴിക വഴിക്കും അടിയൊന്നാരംഭം” എന്ന പഴഞ്ചൊല്ലൊന്നോര്ത്ത്, ഒരു ഭാഗം ചെയ്തുതുടങ്ങുക.
താല്പര്യമില്ലാത്ത എന്തെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെടുന്ന സഹപ്രവര്ത്തകരോടു പ്രതികരിക്കാന് മൂന്നു രീതികളുണ്ട്. ഒന്ന്, “എങ്ങിനെ നോ പറയും?!” എന്ന ധര്മ്മസങ്കടത്തിനൊടുവില് മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അക്കാര്യമങ്ങു ചെയ്തുകൊടുക്കുന്ന “വഴങ്ങല്”രീതി. രണ്ട്, “ഒരുപിടി പണിയുണ്ട്, വേറെ ആളെ നോക്ക്” എന്നൊക്കെ മുഖത്തടിച്ചു പറയുന്ന “പ്രകോപന”രീതി. ആരോഗ്യകരമായത്, ഇരുവരുടെയും വികാരങ്ങളും അവകാശങ്ങളും മാനിക്കുന്ന “ദൃഢപ്രസ്താവ” (assertive) രീതിയാണ്. “വീട്ടിലെ പ്രശ്നങ്ങള് ഒന്നു തുറന്നുപറഞ്ഞാല് നിനക്ക് ആശ്വാസം കിട്ടുമെന്ന് എനിക്കറിയാം. എന്നാല് ഈ ജോലി മൂന്നുമണിയോടെ തീര്ത്തേ പറ്റൂ. ചായസമയത്ത് നിന്റെ വിഷമങ്ങള് ഞാന് പരമാവധി കേള്ക്കാം” എന്നുപറയുന്നത് ഇതിനുദാഹരണമാണ്. ഈ രീതി അവലംബിക്കുമ്പോള് ചിലതു ശ്രദ്ധിക്കാനുണ്ട്:
(2023 സെപ്റ്റംബര് ലക്കം മാതൃഭൂമി ആരോഗ്യമാസികയില് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്)
ലേഖനം ഉപകാരപ്രദമാണ് എന്നു തോന്നിയവര് ഇത് മറ്റുള്ളവരുമായും പങ്കുവെക്കണം എന്നഭ്യര്ത്ഥിക്കുന്നു.
When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.